ρυσιγενής

-ες, Α

ῥυσιγένεθλος*.

[ΕΤΥΜΟΛ. Σύνθ. τού τύπου τερψίμβροτος < θ. ῥυσι- τού ἐρύω (ΙΙ) «προστατεύω» (πρβλ. ῥῦσις) + -γενής (< γένος < γίγνομαι), πρβλ. πυρι-γενής].